1918 – 2018 STULECIE ODZYSKANIA NIEPODLEGŁOŚCI PRZEZ POLSKĘ
W 2018 r. państwo polskie obchodzi setną rocznicę odzyskania niepodległości. Po 123 latach zaborów, procesów germanizacyjnych i rusyfikacyjnych, Polska ponownie stała się krajem niepodległym, który przez kolejne lata budował swój ustrój, kształtował granice i podejmował próby odbudowy gospodarki. Stało się to za sprawą wytrwałości i ofiarności polskiego społeczeństwa, które w okresie niewoli dbało, by nowe pokolenia Polaków pamiętały o tradycjach, kulturze i historii Polski.
W latach pierwszej wojny światowej (1914-1918) wystąpiły sprzyjające okoliczności dla sprawy polskiej. Zaborcy Polski stanęli wówczas naprzeciwko siebie. Składali narodowi polskiemu obietnice, których realizację odkładali na okres powojenny. Sami Polacy nie czekali z założonymi rękami. Legiony Piłsudskiego, Błękitna Armia Hallera, to tylko dwa przykłady walki na frontach I wojny światowej. Wielu jej bohaterów pozostaje anonimowych.
W związku ze zbliżającą się rocznicą już 11 listopada 2016 r. prezydent Andrzej Duda zaapelował o wspólne przygotowanie i świętowanie obchodów 100-lecia odzyskania niepodległości przez Polskę w 2018. Pół roku później, w maju 2017 r. Sejm RP VIII kadencji zdecydował o ustanowieniu roku 2018 Rokiem Jubileuszu 100-lecia odzyskania przez Polskę Niepodległości. Okazją do inauguracji obchodów stała się 150 rocznica urodzin Marszałka Józefa Piłsudskiego, która przypadała na 5 grudnia 2017 r.
Również Ministerstwo Edukacji Narodowej ogłosiło rok szkolny 2017/2018 „Rokiem dla Niepodległej”. W związku z tym także nasza szkoła przystępuje do programu obchodów 100 rocznicy odzyskania niepodległości przez Polskę. Co miesiąc, aż do grudnia 2018 r. zapraszamy do wzięcia udziału w wykładach, konkursach, wydarzeniach i akcjach informacyjnych organizowanych na terenie Zespołu Szkół Technicznych. Czekamy na Wasze propozycje imprez, także tych pozaszkolnych, w których nasi uczniowie mogliby wziąć udział.
Anna Roszak i Ewa Michalak
KALENDRAIUM NIEPODLEGŁOŚCI - Luty 1918 r.
3 lutego 1918 roku I Korpus Polski na Wschodzie pod dowództwem gen. Józefa Dowbora-Muśnickiego w walce z bolszewikami zajmuje Bobrujsk. Dowbor-Muśnicki nie zgadza się na wprowadzenie w swoich oddziałach rad żołnierskich ani też nie deklaruje poparcia dla nowej władzy.
4 lutego Rada Regencyjna wydała ustawę o Radzie Stanu Królestwa Polski.
8 lutego 1918 roku w Brześciu dochodzi do zawarcia pokoju pomiędzy rządem Ukraińskiej Republiki Ludowej a państwami centralnymi;
11 lutego 1918 roku gabinet Kucharzewskiego podaje się do dymisji na znak protestu przeciwko traktatowi brzeskiemu. Oficjalny protest składa także Narodowy Komitet Niepodległościowy w Paryżu.
13 lutego 1918 roku Rada Regencyjna protestuje oficjalnie przeciwko wykrojeniu kawału ziemi polskiej i oddaniu go Ukraińcom. Jednocześnie oświadcza, że czuje się zwolniona z przysięgi złożonej wobec mocarstw centralnych, a prawo do wykonywania władzy uzyska z woli narodu.
14 lutego 1918 roku PPS organizuje ogólnopolskie manifestacje i strajk narodowy na znak protestu przeciwko postanowieniom z Brześcia.
15 lutego 1918 roku II Brygada Legionów, dowodzona przez J. Hallera, a wchodząca w skład Polskiego Korpusu Posiłkowego, na wieść o pokoju brzeskim, rozbija pod Rarańczą blokujący ją pułk austriacki i przedziera się na Bukowinę. Pozostali żołnierze zostają internowani przez Austriaków.
TRAKTAT BRZESKI Z 9 LUTEGO 2018 R.
traktat pokojowy podpisany w Brześciu 9 lutego 1918 między Cesarstwem Niemieckim i Austro-Węgrami (oraz ich sojusznikami Królestwem Bułgarii i Imperium Osmańskim (Turcją), a Ukraińską Republiką Ludową.
Inicjatywa zawarcia tego odrębnego traktatu wyszła ze strony Niemiec, które widziały w poparciu niezależnej Ukrainy korzyści dla własnych interesów: zarówno ekonomicznych (możliwość importu zboża i innych surowców z Ukrainy do Rzeszy), jak i politycznych (kontrolowanie przez Niemców „samostijnej” Ukrainy, która stanowiłaby przeciwwagę dla Rosji i przyszłego państwa polskiego)
Na podstawie traktatu Niemcy i Austro-Węgry odstępowały proklamowanej 22 stycznia 1918 r. Ukraińskiej Republice Ludowej Chełmszczyznę z miastem Chełmem i część Podlasia, a w tajnej klauzuli tego dokumentu Austro-Węgry zobowiązywały się do wyodrębnienia Galicji Wschodniej wraz ze Lwowem i Przemyślem jako osobnego (autonomicznego) kraju koronnego monarchii. Poza tym traktat zawierał obietnicę pomocy militarnej dla Ukraińskiej Republiki Ludowej w zamian za milion ton zboża, które Ukraińcy zobowiązywali się dostarczyć Niemcom i Austro-Węgrom do końca czerwca 1918 roku
Określona w powyższym traktacie granica miała biec na północ od istniejącej granicy pomiędzy Austro-Węgrami a Ukrainą, zaczynając od Tarnogrodu, według linii: Biłgoraj, Szczebrzeszyn, Krasnystaw, Puchaczów, Radzyń, Międzyrzec, Sarnaki i Mielnik.
Zamiar przekazania Ukraińskiej Republice Ludowej ziemi chełmskiej wobec masowych protestów polskich (manifestacje, rezygnacje urzędników ze stanowisk - strajk urzędniczy, zwracanie orderów austro-węgierskich) został w konsekwencji przez Państwa Centralne poniechany. Po gwałtownych protestach Polaków w Austro-Węgrzech (dymisje wysokich urzędników, zwracanie orderów, demonstracje uliczne w Galicji) klauzula o wyodrębnieniu Galicji Wschodniej również nigdy nie weszła w życie, a rząd austriacki zażądał i uzyskał od rządu URL zwrot dokumentu zawierającego powyższe zobowiązanie.
RADA REGENCYJNA KRÓLESTWA POLSKIEGO
Organ władzy zwierzchniej Królestwa Polskiego aktu 5 listopada, zastępujący króla lub regenta. Rada Regencyjna została powołana reskryptami niemieckich i austro - węgierskich władz okupacyjnych, na podstawie nadanego przez te władze patentu w sprawie władzy państwowej w Królestwie Polskim z 12 września 1917 roku. Objęła urząd 27 października tegoż roku. W skład Rady Regencyjnej weszli Aleksander Kakowski, Zdzisław Lubomirski oraz Józef Ostrowski.
Rada Regencyjna powołała pierwszy polski rząd, pod kierownictwem Jana Kucharzewskiego. Rząd ten przejął od Komisji Przejściowej tymczasowej Rady Stanu, przekazane przez władze okupacyjne działy administracji, tj. zarząd sądownictwa oraz szkolnictwa.
KALENDRAIUM NIEPODLEGŁOŚCI - Styczeń 1918 r
2 stycznia 1918 roku generałowie Ludendorff i Hindenburg sprzeciwili się pomysłowi rozwiązania sprawy Polski w oparciu o Austrię. Pod groźbą dymisji uzyskali decyzję włączenia do Niemiec przygranicznych terenów Królestwa Polskiego i pozbawienie go prawa do samodzielnej polityki zagranicznej.
3 stycznia 1918 roku Rada Regencyjna wydaje dekret o organizacji władz naczelnych w Królestwie Polskim. Władza podzielona została pomiędzy Radę Regencyjną, Radę Stanu i Radę Ministrów.
5 stycznia 1918 roku David Lloyd George - premier Wielkiej Brytanii - na zjeździe związków zawodowych stwierdza konieczność utworzenia niepodległej Polski, w której znalazłyby się "wszystkie żywioły rdzennie polskie, które chcą wejść w jej skład".
8 stycznia 1918 roku prezydent Wilson przedstawia Kongresowi USA w 14-punktowym orędziu program pokoju światowego, w którym zawarł obietnicę utworzenia niepodległego państwa polskiego.
17 stycznia 1918 roku premier Jan Kucharzewski wystosowuje depesze do rządów Niemiec i Austrii domagając się dopuszczenia do udziału w rokowaniach brzeskich. W odpowiedzi niemiecki minister spraw zagranicznych poinformuje go, że przeciwna temu jest strona bolszewicka, która nie uznaje państwa polskiego utworzonego aktem 5 XI.
