60.WSPANIAŁYCH
Kolejna odsłona cyklu 60. Wspaniałych prezentuje naszych wieloletnich pracowników, obecnie emerytowanych.
Bardzo ciekawą postacią naszej szkoły jest Marian Łysakowski, przydomek "Dzwonek", człowiek o wielu talentach. Z wykształcenia nauczyciel języka angielskiego, ale z zamiłowania animator kultury. W ZST początkowo był językowcem, po czym objął etat wychowawcy świetlicy. Swoje pasje rozwijał i przekazywał podczas zajęć pozalekcyjnych w świetlicy. Jak sam wspomina: „(...) zebrałem grupę dziewcząt i chłopców celem utworzenia szkolnego chóru, który uczniowie nazwali "Załogą Kopernika". W repertuarze były piosenki patriotyczne, ludowe, kolędy oraz hymn szkoły (...) na melodię "Ody do radości", [do którego napisałem tekst]. Po kilku próbach chór zaśpiewał nasz hymn dyrektorowi Janowi Wiśniewskiemu, który ze wzruszeniem podziękował wszystkim chórzystom.
‘Hymn Zespołu Szkół Technicznych’
Tu w Zespole Szkół Technicznych
Każdy uczeń klasę ma.
Uczy się przedmiotów licznych,
Nasz dyrektor o to dba.
Dbają też nauczyciele,
Każdy z nich dokłada sił,
Aby uczeń zawsze mądry
Oraz wykształcony był.
Patronuje nam Kopernik,
Sławny i uczony mąż.
A my dumni jego sławą,
Zdobywamy wiedzę wciąż.
Dzięki wiedzy zdobędziemy
Bez wątpienia cały świat,
Ale zawsze tu wrócimy,
Choć upłynie wiele lat.”
Poza talentem muzycznym p. Marian Łysakowski zarażał uczniów zamiłowaniem do szeroko pojętej sztuki: teatru, kina, muzyki, poezji, fotografii oraz turystyki. Regularnie organizował międzyszkolne konkursy recytatorskie, prezentacje artystyczne, jasełka, wyjścia do teatru i kina. Dbał o seniorów, odwiedzając ich w pobliskim Domu Pomocy Społecznej z reżyserowanymi przez siebie przedstawieniami. Dokumentował imprezy szkolne, upamiętniając je w kronice.
P. Łysakowski kolekcjonuje dzwonki od 1977 r. Jeden ze swoich eksponatów podarował dyrektorowi szkoły, aby ten rozpoczynał i kończył nim posiedzenie Rady Pedagogicznej. O jego pasji wiedzieli wszyscy uczniowie. Z nadaniem mu przydomku „Dzwonek” wiąże się zabawna anegdota: „Kiedyś wychodziłem ze szkoły na przerwę, a koło sali gimnastycznej [stały rozgadane, roześmiane] dziewczęta. Jedna z nich mówi:
- Dziewczyny, Dzwonek.
A druga:
- Coś ty, dopiero się przerwa zaczęła.
A ona:
- To idzie ten nauczyciel ze świetlicy, co zbiera dzwonki.”
I w ten sposób pan Łysakowski zyskał swój legendarny pseudonim :)
Dzisiaj, w roku 2022 pan Marian ma w kolekcji ponad 700 dzwonków z 66 krajów świata, a kilka z nich dostał również od uczniów naszej Szkoły. Zdjęcia dzwonków można zobaczyć na stronie www.pracownia.hostit.pl/dzwonki
„Pracę w ZST im. Mikołaja Kopernika w Zielonej Górze wspominam jako dobry czas z mądrą, zdolną młodzieżą, dobrymi nauczycielkami i nauczycielami oraz ze wszystkimi pracownikami. Z okazji 60-lecia ZST życzę wszystkim wielu sukcesów i pomyślności.
Z nauczycielskim pozdrowieniem,
Marian Łysakowski”
60.WSPANIAŁYCH
Kolejna odsłona cyklu 60. Wspaniałych prezentuje naszych wieloletnich pracowników, obecnie emerytowanych.
Zrządzenie losu i lata studiów z dyrektorem Dubowikiem zdecydowały, że pani Krzysztofa Kolouszek została nauczycielem. Do szkoły przyszła w 1972 r. z Lubuskiej Fabryki Zgrzeblarek Bawełnianych. Jak sama wspomina – nigdy nie żałowała tej decyzji. Była oddanym nauczycielem przedmiotów zawodowych mechanicznych. Do 60. Wspaniałych wpisała się m.in. poprzez swoją pracę na rzecz szkoły, organizując wraz z uczniami w ramach ich prac dyplomowych, pracownię rysunku technicznego, a także wykonując pomoce do nauczania innych przedmiotów zawodowych. Przez lata pracy w szkole współpracowała z innymi firmami, m.in. z Ośrodkiem Pięcioboju Nowoczesnego w Drzonkowie. Podczas zajęć praktycznych uczniów naszej szkoły nadzorowała wykonywanie przez nich pomocy dydaktycznych na rzecz zielonogórskich szkół podstawowych.
Przez całą szkolną karierę zawodową dbała o rozwój uczniów. Organizowała szereg konkursów o tytuł najlepszego ślusarza, tokarza czy frezera. Nie zerwała przy tym kontaktów ze swoim pierwszym miejscem pracy w Falubazie, a także Zastalem i Lumelem. Była bardzo dobrym dydaktykiem, w związku z czym organizowała liczne lekcje pokazowe z przedmiotów zawodowych. Za efektywne przygotowanie uczniów do konkursu na opracowanie i recenzję książki oraz prasy technicznej, organizowanego przez Naczelną Organizację Techniczną (obecnie: Federacja Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych) otrzymała prestiżowe wyróżnienie.
Obok pracy dydaktycznej pani Kolouszek była wychowawcą zaangażowanym w pracę opiekuńczą z młodzieżą. Organizowała dla nich wycieczki edukacyjne do zakładów, w których znajdowały się warsztaty szkolne, wycieczki krajoznawcze po Polsce, a po nawiązaniu współpracy z Biurem Turystyki Szkolnej „Eurotramping” z Opola – również po Europie. Podczas wakacji prowadziła także obozy wędrowne i OHP, współfinansowane przez Lumel, Falubaz i Zastal. Takie wyjazdy sprzyjały integracji młodzieży, a nauczyciele mogli bliżej poznać swoich wychowanków.
O tym, jakim człowiekiem jest p. Krzysztofa, najpełniej świadczą słowa napisane przez jej współpracowników:
„(…) W swoją pracę wkładała staranie,
by dać młodym dobre wychowanie.
Wdzięczni są jej za czułą opiekę,
za nauki i wskazania jak zostać dobrym człowiekiem.
Kto nie znał Pani Dyrektor,
czasami drżał jak osika,
zwłaszcza gdy trzeba się było rozliczyć z dziennika.
Lecz wszyscy, którzy ją znają,
nie mają wątpliwości,
że pod srogością lica
kryje się serce pełne miłości.
(…) Górskie szlaki często przemierza w zachwycie,
galerie, wystawy – to jest jej życie.
Chociaż wykształcenie techniczne dostała,
to piękno i sztukę więcej ukochała. (...)”
60.WSPANIAŁYCH
Kolejna odsłona cyklu 60. Wspaniałych prezentuje naszych wieloletnich pracowników, obecnie emerytowanych.
Pani Małgorzata Kramicz pracowała w szkole jako nauczyciel języka polskiego od 1975 r., a od 1993 pełniła też funkcję wicedyrektora do spraw opiekuńczo-wychowawczych. Po latach tak wspomina pracę w ZST:
„Tracić siebie dla innych, to jest właśnie odnajdywać siebie”
(Maria Dąbrowska)
„Szkołę, w której 30 lat pracowałam jako nauczycielka języka polskiego, później wicedyrektorka ds. opiekuńczo-wychowawczych, przechowuję w pamięci i sercu, jako miejsce, w którym mogłam realizować swoją pasję, odczuwać radość z wybranego zawodu umożliwiającego mi kontakt z ludźmi i bycia ciągle młodym. Dzisiaj, będąc na emeryturze, mam poczucie ogromnej satysfakcji z tego, co uczyniłam dla najbliższych sercu - moich uczniów.
Od początku mojej pracy w szkole wiedziałam i miałam poczucie, że chcę być dla moich wychowanków autorytetem, przewodnikiem, ale również i przyjacielem. Można to było zrealizować jedynie na gruncie dobrych relacji z uczniami i o to dbałam zawsze najbardziej. Szczególnie w mojej pamięci zachowałam okres po roku 1989. Lata 90-te, to co się działo wokół nas, było niezwykle inspirujące do pracy wychowawczej z młodzieżą. Nareszcie w szkole mogliśmy obchodzić rocznice, które miały wielkie znaczenie dla naszego narodu. Z radością obchodziliśmy Święto Konstytucji 3 Maja, a klasa 3 technikum, której byłam wychowawczynią, przygotowała spektakl fragmentu „Powrotu posła” J. U. Niemcewicza.
W latach 90-tych organizowaliśmy w szkole wiele znaczących imprez kulturalnych. Z okazji obchodów „Roku Rodziny” przeprowadziliśmy konkurs pt. „Moja Rodzina”, w którym uczniowie mogli wykazać się uzdolnieniami plastycznymi, literackimi, jak i historycznymi. W tym samym roku odbyła się sesja historyczna poświęcona 50. rocznicy Powstania Warszawskiego.
Rok 1995 – ustanowiony Rokiem Tolerancji – zyskał szczególny oddźwięk w życiu szkoły dzięki dyskusji panelowej, do udziału w której zaproszono przedstawicieli prasy, grona pedagogicznego, kościoła katolickiego, uczelni wyższej oraz uczniów i rodziców. Obranie przez społeczność szkolną w 1998 roku za patrona Mikołaja Kopernika było inspiracją do organizowania wielu ciekawych imprez oraz konkursów. Dzięki współpracy z Zielonogórskim Obserwatorium Astronomicznym i wielkiemu zaangażowaniu pani dr Małgorzaty Szymczak, przeprowadziliśmy w szkole sesję naukową dotyczącą osiągnięć astronoma. Gościem honorowym sesji był dr Z. Butkiewicz. Współpraca z Obserwatorium zaowocowała uczestnictwem uczniów w dwudniowych, plenerowych imprezach w ramach Dni Astronomii.
Radosnym i wspaniałym czasem w życiu społeczności szkoły był okres włączenia się w nurt działań związanych z poszerzaniem wiedzy o Unii Europejskiej. W roku szkolnym 2001/2002 zainaugurowaliśmy działalność Klubu Europejskiego Dzień Europy, konkurs Linguanalia, Dni Kultury Frankofońskiej, to przykłady wielu ciekawych spotkań, podczas których uczniowie pogłębiali wiedzę o Unii Europejskiej. Ciekawą formą poznawania krajów Unii Europejskiej było organizowanie dla uczniów wycieczek, w latach 1998-2002 były to między innymi wyjazdy do Włoch, Francji, Grecji, Hiszpanii i Anglii. Dzięki dobrej atmosferze, jaka panowała w naszej szkole, zarówno w relacjach nauczyciele – uczniowie, jak i w gronie nauczycieli, mogliśmy realizować wiele wspólnych, ciekawych projektów.
Upływający czas powoduje, że odkrywamy na nowo nasze potrzeby, zdobywamy nowe doświadczenia, nabywamy chęci do tego, aby być, tworzyć, istnieć. Z tego poczucia, będąc już na emeryturze, zrodził się mój plan, aby stworzyć miejsce, gdzie mogłabym swoją wiedzę i doświadczenie przekazać rodzicom, podczas wspólnych zajęć z ich dziećmi. To do dziś daje mi poczucie ogromnej radości i satysfakcji. Życzę, aby 'nasza szkoła' była dla wszystkich jej uczniów nie tylko miejscem zdobywania wiedzy, ale także rozwijania zainteresowań i pasji. Nauczycielom życzę takiego spełnienia w pracy dydaktycznej i wychowawczej, jakie mi było dane!”
Małgorzata Kramicz
